Loslaten. Wat ik eerder een verschrikkelijk proces vond en waar ik me krampachtig vasthield aan dat wat ik niet wilde loslaten, vind ik loslaten nu heerlijk.

Want wat ik de afgelopen tijd enorm van het leven heb geleerd is dat ik juist vooruit kon en ben gekomen door dingen los te laten.

En is het ook niet heel natuurlijk?

Groei vindt pas plaats na de fase van loslaten. Kijk maar naar de herfst, winter, lente en de zomer.

Er moesten eerst lijntjes doorgeknipt worden voordat ik verder kon. Met fladderen. Met vliegen. Met meedeinen. Met vertrouwen. Met mezelf.

Deze weg. Dit pad. Dit leven. Was niet ontstaan als ik vast was blijven houden aan met wie ik destijds omging, waar ik vast in loondienst werkte, waar ik in woonde of de omgeving waar ik leefde.

Alles wat ik heb gedaan in mijn leven was in dat moment de bedoeling, voelde het goed en was het helemaal oké. Maar toen ik ging voelen dat het niet meer klopte, ben ik gaan loslaten.

En dat doe ik nog steeds. Straks is het tijd om dit huis los en achter ons te laten, zodat we een nieuw begin kunnen creëren in Nederland.

Maarten en ik hebben elkaar -in het bedrijf- onlangs los moeten laten, zodat we allebei verder kunnen met wat we hebben te doen.

Liefde is ook loslaten en door los te laten kan jij met jouw onvoorwaardelijke liefde verder de wereld in 🦋